درمان کلستئاتوم

درمان کلستئاتوم

بسیار از افراد این سوال در ذهن شان ایجاد می شود که کلستئاتوم چیست ، چه علائمی دارد و درمان آن چگونه است در این مقاله قصد داریم درباره درمان کلستئاتوم بپردازیم.

کلستئاتوم چیست ؟

همان طور که در مقاله قبلی توضیح داده شد هنگامی که پوست در محل گوش میانی یا پشت پرده گوش رشد کند، کلستئاتوم به وجود می آید.

کلستئاتوم گوش غالبا به شکل یک کیست یا کیسه می باشد که لایه هایی از پوست قدیمی را که در قسمت داخلی گوش تولید می شود، به بیرون می ریزد.

با گذشت زمان توده کلستئاتوم می تواند رشد کند و استخوان های گوش میانی را دچار آسیب نماید، از عوارض رشد کلستئاتوم کاهش شنوایی ، فلج عضلات و سرگیجه می باشد.

 

درمان کلستئاتوم

 

عوامل به وجود آمدن کلستئاتوم :

دو عامل مهم در به وجود آمدن کلستئاتوم نقش دارد : عفونت گوش میانی و عملکرد بد شیپور استاش

شیپور استاش موجب تعادل فشارهوا بین گوش میانی و محیط می شود، ممکن است شیپور استاش به دلیل سینوزیت، آلرژی یا سرماخوردگی بد کار کند که موجب جذب هوای گوش میانی توسط بدن می شود و یک خلاء نسبی در گوش به وجود می آید، فشار ایجاد شده به وسیله خلاء کیسه یا ساک هایی را که به علت عفونت ضعیف شده اند به داخل می کشد که تبدیل به کلستئاتوم می گردد.

نوع دیگری از کلستئاتوم ، کلستئاتوم مادرزادی است که از بدو تولد وجود دارد و می تواند در استخوان های قائده جمجمه و گوش میانی و اطراف گوش قرار بگیرد.

علائم کلستئاتوم :

  • ترشح گوش همراه با بوی بد
  • احساس پری یا فشار در گوش با رشد کلستئاتوم
  • کاهش شنوایی
  • درد پشت گوش همراه با ناراحتی به خصوص در شب
  • سر گیجه و ضعف عضلانی

درمان کلستئاتوم :

بیمار باید به متخصص گوش ، حلق و بینی برای تشخیص کلستئاتوم مراجعه نماید و در صورت وجود کلستئاتوم ، درمان اولیه شامل شستشوی گوش ، تجویز قطره های موضعی و آنتی بیوتیک برای بیمار آغاز می شود که هدف از درمان اولیه ، کنترل عفونت و قطع ترشح گوش است.

در صورتی که کلستئاتوم رشد کرده باشد، بیمار فورا باید تحت عمل کلستئاتوم گوش قرار بگیرد تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود.

در این مرحله متخصص گوش و حلق و بینی نیاز به بررسی تست های شنوایی ، گرافی و سی تی اسکن گوش داخلی و گوش میانی دارد.

این تست ها به منظور تعیین میزان شنوایی باقیمانده برای بیمار و وسعت تخریبی که کلستئاتوم برای بیمار به وجود آورده انجام می شوند.

در برخی از موارد بازسازی گوش میانی در جراحی مقدور نیست و نیاز به عمل دوم در فاصله شش الی ۱۲ ماه بعد می باشد.

معاینات دوره ای در مطب پس از جراحی برای بیماران ضروری است تا از بروز عفونت جلوگیری شود.

دکتر مهدی سلیمان پور

متخصص گوش و حلق و بینی

اتولوژی ، نورواتولوژی

بیماری های گوش – جراحی زیبایی گوش – جراحی بینی

درمان بیماری منییر

درمان بیماری منییر

درمان بیماری منییر : هیدروپس آندولنف یا بیماری منییر یکی از اختلالات گوش داخلی می باشد که علت آن هنوز مشخص نشده است.

یکی از دلایل بروز سرگیجه، فشار مایع گوش داخلی می باشد.

علائم بیماری منییر چیست؟

افرادی که به بیماری منییر مبتلا می شوند، علائمی همچون: کاهش شنوایی، احساس پری در گوش، سرگیجه و وزوز در گوش را دارند.

بیماری منییر چگونه تشخیص داده می شود؟

متخصص گوش و حلق و بینی برای تشخیص بیماری سوالاتی همچون: مدت زمان کم شنوایی، وزوز گوش و احساس پری گوش از بیمار می پرسد.

همچنین درباره سلامت عمومی بیمار نیز سوالاتی پرسیده می شود.

پس از اتمام سوالات و تست های تشخیص عملکرد گوش، آزمایش های سنجش شنوایی برای بیمار تجویز می شود.

تست های تشخیصی برای بررسی تعادل :

الکترونیستا گموگرافی ENG برای تشخیص عملکرد تعادل انجام می شود.

برای انجام این تست در یک اتاق تاریک، کنار چشم ها الکترودهایی قرار داده می شود.

سپس آب یا هوای گرم یا سرد به آرامی در مجرای گوش ها وارد می شود و چشم ها به صورت هماهنگ شروع به حرکت می کنند.

با بررسی حرکات چشم، سیستم تعادل بررسی می شود.

با انجام این آزمایش متوجه می شوید که نیمی از موارد عملکرد تعادلی در گوش مبتلا به بیماری منییر کاهش پیدا کرده است.

از تست های پوسچوروگرافی یا آزمون تعادلی و Rotational Test ممکن است، برای بررسی سیستم تعادلی استفاده شود.

ECOG : این آزمایش برای بررسی فشار مایع گوش داخلی در بیماران انجام می شود.

ABR : تست پاسخ شنوایی ساقه مغز همراه با تست MRI و  CT به منظور بررسی وجود تومور در عصب شنوایی یا تعادلی انجام می گیرد.

این نوع تومور بسیار نادر است و علائمی شبیه به بیماری منییر دارد.

 

درمان بیماری منییر

 

درمان بیماری منییر :

داروهای ضد سرگیجه مانند Antivert  با نام تجاری Meclizine یا Valium با نام تجاری diazepam به صورت موقتی باعث تسکین می شود.

گاهی متخصص گوش، حلق و بینی داروی ضد تهوع برای بیمار تجویز می کند.

لابیرنتکتومی شیمیایی یک روش مناسب برای کنترل بیماری منییر می باشد. در این روش جنتامایسین و یا داروهای دیگری برای کاهش عملکرد تعادل در گوش تحت درمان و درنتیجه کنترل سرگیجه در گوش میانی تزریق می شود.

شانت آندولنفاتیک یا دکمپرسیون نوعی جراحی گوش است که محل تجمع گوش داخلی ( ساک اندولنفاتیک ) باز می شود. مدت زمان بهبودی بعد از عمل نسبت به سایر روش های جراحی کمتر می باشد.

قطع عصب وستیبولر روش دیگری برای درمان بیماری منییر است که در آن عصب تعادل خارج شده از گوش داخلی به سمت مغز قطع می شود.

تخریب لابیرنت و قطع عصب هشت : از این روش در صورتی که بیمار در گوش مبتلا به صورت شدید دچار افت شنوایی شده باشد، استفاده می شود.

با تخریب لابیرنت و قطع عصب هشت در یکی از گوش ها مکانیسم تعادل و شنوائی در گوش داخلی مختل می شود.

بیمار برای درمان بیماری منییر چه مواردی را بهتر است رعایت کند؟

  • بیماری که مبتلا به منییر است از مصرف کافئین، سیگار، قلیان والکل اجتناب کند.
  • برای کاهش تعداد دفعات حملات بیماری منییر از یک رژیم غذایی کم نمک و مدر استفاده کند.
  • در فرد مبتلا به بیماری منییر خواب و تغذیه اهمیت زیادی دارد.
  • بیمار باید از فعالیت زیاد خودداری کند.
  • بیمار باید از استرس دوری کند.
  • بیمار باید از رانندگی خودداری کند.

دکتر مهدی سلیمان پور

متخصص گوش و حلق و بینی

اتولوژی ، نورواتولوژی

بیماری های گوش – جراحی زیبایی گوش – جراحی بینی